Zoals aangekondigd zijn we vorige week vrijdag met een Frietopia-delegatie naar Enschede geweest. De opkomst was uitstekend en aangezien we allemaal op tijd waren konden we de trein van 12.58 richting Deventer pakken en waren we rond half drie in Enschede.
Eenmaal aangekomen liepen we het centrum binnen om een friettent te vinden. Al snel viel onze blik op
Lunchroom à GoGo en daar hebben we toen uiteraard met z'n allen friet gegeten.
Onze friethonger was natuurlijk nog lang niet gestild en we zochten verder naar een tweede cafetaria. Door een beetje onenigheid in de groep over wat precies een geschikt cafetaria was en welke
De Muur nou wel al op Frietopia stond, duurde het even voor we weer geschikte friet gevonden hadden. We kwamen uit bij
Eethuis Layla, een Turkse döner/shoarmazaak die zich ook wel friettent mag noemen. Overigens is Enschede best een leuke stad dus tussen de frieten door hoefden we ons niet te vervelen.
Nadat we alle hoofdstraten wel zo'n beetje bekeken hadden kwamen we in een iets kleiner steegje
Cafetaria Schippers tegen. Een schijnbaar legendarisch cafetaria, gezien een aantal krantenartikelen die aan de muur hingen.
Aangezien het (opnieuw) een flinke bak friet was, zaten de meesten van ons wel een beetje vol, maar daar laat een goede frietist zich over het algemeen niet door tegenhouden. Door onze volle magen en de zoutheid van friet was onze prioriteit alleen iets verschoven, van eten naar drinken. Na een flinke speurtocht vonden we dan alsnog een slijter die ons kon voorzien van lekker bier. Ons oog viel uiteindelijk op de
Delirium Tremens Christmas Edition, een bijzonder zwaar, maar (naar later bleek) niet al te bijzonder speciaalbier. Wij kochten hiervan talloze flesjes zodat elke aanwezige frietist op de terugweg onbeperkt lekkers (hoewel dat dus lichtelijk tegenviel) te drinken had.
Voordat wij ons aan het bier en de terugreis konden laven besloten we nog een laatste frietje te eten in Enschede. Dat werd bij
Cafetaria (Charlie) Chaplin die overigens om de hoek zat bij de eerder bezochte
Lunchroom à Go Go, waarmee een soort cirkel weer rond was.
Eenmaal in de trein gingen er stemmen op om de terugreis nog even te stoppen. Na enige discussie (onder het genot van de eerste
DTCE) besloten we unaniem dat overstapstation Deventer daar een prima geschikte plek voor was, zeker omdat ik (Kafir) de stad op frietgebied wel een beetje kende en nog een geschikt cafetaria wist. Dit was vrij belangrijk aangezien het stevig regende. Hier kwamen we toen uit bij frietkot
Gerrit en Marijke waar we onze laatste portie van de dag nuttigden. Na vijf (flinke) bakken friet zaten we dan echt vol en hoewel een enkeling nog op het idee kwam om ook in Arnhem te stoppen was de algemene consensus dat de friettocht wel een beetje afgelopen was. Toen Nijmegen weer in zicht kwam werd nog een poging ondernomen om een after-party te organiseren (en daarmee de opkomst tot recordhoogten te stuwen), maar dat faalde een beetje waarna ieder zijn of haar weg ging en de friettocht ten einde was.
Al met al weer een behoorlijk geslaagde friettocht en ik kan niet wachten totdat er in April of Mei opnieuw een reis richting friet wordt ondernomen.