Baarle, het gekke enclavedorp, al sinds we Frietopia¿ bedacht hebben was er de gedachte die zo nu en dan door mijn hoofd sprong dat we daar toch een keer geweest zouden moeten zijn. De oorsprong van friet wordt altijd betwist tussen Nederland en België en de Engelse term "French Fries" heeft volgens de legende z'n oorsprong in Wallonië of Brussel, omdat de Amerikanen niet wisten in welk land ze waren tijdens de Eerste Wereldoorlog, diezelfde Eerste Wereldoorlog waarbij het dorp Baarle wel weer een vreemde rol speelde als doorvoerluik tussen het door de Duitsers bezette België en het neutrale Nederland. Meerdere stukken België aan alle kanten omgeven door Nederland en daarin dan weer een paar stukken Nederland, in België, in Nederland. Al met al een interessante omgeving om eens een friettocht heen te gaan.

In september 2022 kwam het er eindelijk van, de laatste friettocht dateerde alweer van 2019 en pre-Covid-tijden, de eerste post-Corona-friettocht en de eerste echte goede internationale friettocht. Vanuit Nijmegen en Eindhoven de trein naar Tilburg. Een grote stad, maar niet zo'n goede reputatie. Met bus 132 naar Breda, via Baarle, want dat was ons doel. Het wegdek werd allengs slechter, wat een aanwijzing was dat we inderdaad richting België gingen! Baarle, op het eerste oog een vrij normaal dorp, met een bushalte en een oorlogsmonument daarnaast. En dan, ineens valt het op dat aan de overkant van de weg de verkeersborden net een ander design of lettertype gebruiken!

Direct bij de bushalte zat het enige Belgische cafetaria (De Toerist) van de lijst, dus die sloegen we nog even over. Op naar Friet+ in Baarle-West. Een klein zaakje met Belgische-stijl frieten en de unieke toeristensaus (het heeft iets weg van honing-mosterd-saus). Halverwege ons pakje friet kwam er een eindeloze stoet toeterende vrachtwagens door de straat rijden. Na ons frietje kwamen ze nog eens terug de andere kant op, wat een herrie! We liepen nog een stukje door naar Baarle-West, waar zich een grote drankenhandel bevond, ik kende ze uit Duitsland waar Getränkehalle gemeengoed zijn, maar in België bestaan ze blijkbaar ook. 3000 bieren om uit te kiezen, de bijzondere grensstatus is natuurlijk voor slimme ondernemers een uitgelezen kans om geld te verdienen.

Met enkele bijzondere Belgische bieren in de tas liepen we terug naar het centrum. Cafetaria De Toerist zat op het oog stampensvol, dus die sloegen we over en gingen door naar 't Engeltje een steenworp verderop. We bestellen onder andere een kleintje stoofvlees, een middel met Belse mayo en een grote met "gele curry". Helaas waren er in de straat wegwerkzaamheden, waardoor we uitzicht hadden op een opengebroken straat met een grote machine. We besluiten te wachten met de derde portie friet en even in een lunchroom te gaan zitten en een drankje te drinken. Eén koffie, twee bier, vier fris.

Dan op naar de Toerist, zoals gezegd het enige Belgische cafetaria. Verwarring over verschillende mayonaises, friet die op tafel valt en een milkshake. Magen raken vol, papillen worden dorstig. We maken een ommetje door het overwegend Belgische Baarle-Zuid. Mooie moderne villa's, lelijke vervallen uitvalswegen, grote tabakswinkels, veel vuurwerkwinkels, het is een apart dorp. En die grens, die rare grens, die je maar blijft overschrijden en overschrijden. Diep in het midden van het Belgische Baarle-Hertog, provincie Antwerpen, België, waar alles ineens zo Belgisch is zijn er weer stukken Baarle-Nassau, Noord-Brabant, gewoon Nederland. Vaak is de ene kant van de weg is Nederlands, de andere Belgisch, de grens loopt soms midden door huizen en winkels. Zouden mensen in het dorp het nog doorhebben wanneer ze dagelijks de grens oversteken?

Via het Belgische winkelstraatje lopen we terug naar het derde Nederlandse cafetaria, de vierde in totaal, maar die blijkt er niet meer te zijn, een leeg pand en vervaagde letters op de gevel geven aan dat we wel op de goede plek waren. Oké, drie cafetaria's, we zullen het er mee moeten doen, twee in Nederland, één in België. We besluiten terug te gaan naar Tilburg, en daar nog een drankje te drinken, is ook praktischer qua vervoersmogelijkheden terug in de richtingen Eindhoven en Nijmegen. In een soort post-hipster neon-noir cyberpunk-rooftopbar drinken we bier en cocktails en het wordt nog redelijk laat voordat we thuis zijn.

De eerste echte friettocht in bijna drie jaar, een bijzondere ervaring in een vrij normaal, doch zeer bijzonder dorp.

Het was weer een tijd geleden is dat we een goede ouderwetse friettocht gehad hadden. In 2018 was er zelfs geen enkele friettocht, een zogeheten friettochtloos jaar. Maar op de valreep van 2019 was het weer zo ver. Met een opkomst van vijf was het doel Rotterdam, een tip van iemand die zelf niet meeging. We aten friet bij Bram Ladage, The Snackbar Corner Rotterdam, nog een Bram Ladage, Pomms' en ultieme hipster-gin-tonic-friettent Tante Nel. We zochten nog even tevergeefs naar een vriendin bij de Decathlon waarna we ons op de terugweg in Utrecht opsplitsten. Twee van ons gingen dansen in Arnhem (of misschien stiekem naar Rico vs. Badr) en drie van ons gingen in Utrecht bier drinken en nog even naar de Smullers alvorens naar huis te gaan.

Met de belofte van een kratje aardappelschillenbier in het vooruitzicht werd onlangs Team Frietopia naar Haarlem gelokt. Na een lange treinreis kwam we aan in het Friethoes Haarlem waar bleek dat het ons beloofde kratje niet aanwezig was. Dit zorgde er eigenlijk voor dat het hoofddoel van de reis plots wegviel. Echter, als je met vijf frietisten samen in een stad bent is er altijd wel iets te doen, namelijk friet eten. Na het Friethoes bezochten we nog Chefs Burger, De Haerlemsche Vlaamse en Friteshuis De Vlaminck. Na een kopje koffie/thee in Brandmeester's, de meest hipsterige hipstertent die we konden vinden (denk: industrieel design en vijftig soorten koffie), splitste ons gezelschap zich op in een deel dat terug naar Nijmegen ging, en een deel dat cocktails ging drinken in Bar Wigbolt, de gaafste cocktailbar van Haarlem. Omdat we het niet konden laten toch nog één frietje gegeten bij het Friethoes, een biertje gekocht voor in de trein en in Nijmegen toch nog één laatste cocktail bij café Demain gedronken met de twee nog overbleven frietisten.

Al met al een mooie frietige (en cocktailige) dag, in het bijzonder voor diegenen die er daadwerkelijk bij waren! De foto is van het frietje na de diverse cocktails dus dat verklaart de afwezige scherpte bij foto en fotograaf.

Van een collega frietist kreeg ik onlangs een berichtje uit het Eindhovens c.q. Brabants Dagblad dat mij erg bekend in de oren klonk. Een groep vriendinnen ("frietfreaks") uit de Kempen maakt jaarlijks een "frietstocht" om uit te zoeken wat het lekkerste frietje in de regio Bergeijk/Eersel/Steensel/Valkenswaard/Veldhoven/Waalre om uit te zoeken waar de lekkerste friet wordt gebakken. Ze houden van friet, en fietsen om de calorieën te compenseren; ze genieten van goed gebakken friet, maar blijven kritisch. Dit verhaal heb ik toch geloof ik eerder gehoord??? :-)

Toch fijn om te lezen dat je niet de enige in Nederland bent met een obsessie voor goudgeel knapperig gefrituurde aardappelreepjes en niet de enige die er geregeld een uitje van maakt om frietjes te testen. Als Frietfreaks van Nederland moeten we eigenlijk onze krachten bundelen, en zou het niet een prachtig idee zijn om een keer samen op frietstocht te gaan? In de buurt van Eersel, of Nijmegen, of ergens halverwege op de OV-fiets? Misschien kunnen we volgend jaar, bij de vierde editie, een delegatie van Frietopia naar Brabant sturen om gezellig mee te frietsen?

Friettochten, ooit aan de orde van de dag. Hup, trein in, trein uit, friet eten, ad infinitum. We hebben er zelfs een heel classificatiesysteem voor opgesteld. De laatste jaren was het echter een beetje stil aan het friettochtfront. Door veranderende levenswijzen, zoals werken ipv. studeren, is het moeilijker geworden om zomaar op een dag met z'n allen eropuit te gaan om friet eten. De laatste officiële frietttocht was nummer 19 en dateert van 2008, waarna er nog slechts een paar frietstochten en mini-friettochtjes geweest zijn. Afgelopen zaterdag was het echter weer zo ver, georganiseerd door Minion 🙏 vond weer eens een echte klassieke friettocht plaats. Met behoorlijke efficiëntie, maar ook veel gezelligheid. Aangezien we na #19 niet meer doorgeteld hebben krijgt deze friettocht #20 mee. Bestemming? Amersfoort!

Organisator Minion, kerux, teleiotes en ik (kafir) ontmoetten elkaar op station Nijmegen waar we via Ede-Wageningen naar Amersfoort treinden alwaar wij met Frietopia-oprichter outis hadden afgesproken. Minion had een lijstje gemaakt van zaken in Amersfoort die goed aangeschreven stonden, verse friet verkochten of op een andere manier opmerkelijk waren; hierdoor konden we snel beginnen. In rap tempo werd verse friet gegeten bij Cafetaria Bommel, Vlaams friteshuis 'van Gogh om de Hoek' en Vlaams friteshuis 'van Gogh'. We dwaalden nog een beetje door het centrum van Amersfoort en gingen in Snackbar Amersfoort zitten om de kou te vermijden (en weer friet te eten). Onze honger was nog niet helemaal gestild (we aten immers zeer tactisch niet een heel frietje per persoon per zaak) en we trokken richting het Eemplein om daar (vanwege de overlast van een blaaskapel) geen glühwein te drinken, maar wel Patates te eten en warme chocolademelk (en koffie en thee) te drinken. Een van ons ging hierna naar huis, maar de rest ging met de trein naar Amersfoort Schothorst om in Winkelcentrum Emiclair nog Kwalitaria Lekkerrr te bezoeken. In Emiclair was intussen ook een soort marching band gesignaleerd. Hierna kochten we wat drinken voor de reis terug naar Nijmegen en aldaar aangekomen liepen we nog even een Kafee binnen alvorens naar huis te gaan. Een echte moderne klassieke friettocht in de "hybride" of "nieuwe nieuwe" stijl, laten we met ons allen afspreken dit weer wat vaker te doen!