Hoewel ik in de westerse betekenis van het woord ongelovig ben, heb ik wel altijd een diepe spirituele kant gehad. Mensen die mij kennen zullen dat beamen. Vooral de oosterse filosofieën hebben mij al van jongs af aan mateloos geboeid.

Na jaren van diepe peinzingen en moeilijke afwegingen heb ik eindelijk de stroming gevonden die precies op mijn lijf geschreven is. Ik zal mij later vandaag bekeren tot het jaïnisme. Dit is een religie annex filosofie uit India gebaseerd op een ascetisch leven en totale geweldloosheid.

Het ascetische aspect van de ware jain komt tot uitdrukking in het feit dat alcohol en onkuise seks taboe zijn. Het begrip ahimsa duidt op geweldloosheid ten aanzien van alles wat leeft, naast mensen en dieren geldt dit ook voor planten. Vegetarisch eten deed ik toch al, dus dat is geen probleem, maar in een strikt jaïnistisch dieet is ook geen plaats voor sommige onreine groenten zoals uien, bieten, wortelen en helaas ook aardappelen.

Ja u leest het goed, Kafir, met meer dan vierhonderd bezochte snackbars hofleverancier van recensies op Frietopia mag binnenkort geen aardappelen meer eten van zijn geloof. En geen aardappelen betekent geen friet. En geen friet betekent geen recensies meer.

Dit levert op zijn beurt weer nieuwe dilemma's op. In hoeverre is het verrichten van werkzaamheden voor een website die aanzet tot het vermoorden van planten wel in orde voor iemand die ahimsa nastreeft? Kan ik mijn oude recensies überhaupt wel laten staan nu ze zo hard indruisen tegen mijn nieuwe religie? Over deze en andere vragen zal ik de komende tijd gaan nadenken tijdens eindeloze sessies meditatie en zelfkastijding.

Het zal zeker een moeilijke tijd worden die ik tegemoet ga, maar je moet er toch iets voor over hebben om uiteindelijk moksha, het bevrijden van de ziel, te bereiken.

Friet snijden, een essentiële stap in de transformatie van aardappel tot frietje. Het kan natuurlijk handmatig, machinaal, of met een bazooka!
Bedankt Paul!

Een grotere versie van de prachtige ingestuurde foto hiernaast kunt u vinden in ons artikel over friet snijden en de bijbehorende diktes. Schroom overigens niet om het artikel uit te breiden!
Bedankt Inez!

Afgelopen maand zijn enkele van onze leden op friettocht geweest in zowel Engeland, Duitsland én België. Hierbij hun bevindingen:

1. Engeland
Van Brighton (zuidkust) tot Cambridge (boven Londen).

Diehard frieteters kunnen hun hart ophalen aan de zuidkust: daar is het normaal om met friet te ontbijten (bij je pastei of met bacon en worst etc.), wat in Nederland alleen kan als je lang uitslaapt. Minpuntje is dat je beter dronken kan zijn als je dit doet, want de kwaliteit van de friet is erg matig. In één snackbar was de friet "wel ok", en dat was absoluut een kwalitatief hoogtepunt.
Qua snackcultuur kunnen vegetariërs, veganisten en mensen met koemelkallergie in Engeland (zeker in Brighton) alle kanten op: er is zeer veel vegan-friendly fastfood, en overal - inclusief alle starbucksen - zijn sojavarianten van melkproducten (chocomel, roomsaus, kaas, etc.) verkrijgbaar.
Over het algemeen is Engelse friet ironisch genoeg, behoorlijk Frans - ze serveren graag dunne frietjes dus. Maar soms zijn ook meer Vlaamse frieten te vinden. In tegenstelling tot in Nederland lijken zelfgemaakte frieten van lagere kwaliteit dan de gemiddelde friet die we tegenkwamen. Ze zijn slecht (te koud en of te kort?) gebakken, waardoor de friet wat vettig en slap is en ze hebben ook veel velletjes.
Zie ook een oudere blog over Cambridge-friet.

2. Duitsland
Göttingen ligt in het zwaartepunt van Leipzig, Dortmund en Hannover, en is evenals Brighton en Cambridge een klein studentenstadje. Friettenten waren er niet zo veel, broodjes- en pizzazaken waren wat meer aanwezig. Uiteindelijk wist onze friettist een Pizza - Donerzaak te herkennen als ook-friettent. Satésaus kenden ze helaas niet, dus de friet vrede zat er niet in, ze hadden gelukkig wel mayo, ketchup, etc. Ook typerend voor friet eten in onze buurlanden, was dat de friet ongeveer helemaal achteraan op de kaart stond.
Wat charmant is aan friet uit Duitsland is de typerende paprika-zoutmix die over de friet wordt gedaan. Erg lekker, als je het mij vraagt.

3. België
Eerste paasdag bezochten onze frietisten weer een buurland, België deze keer. Gent om precies te zijn. België en Nederland verschillen eigenlijk maar weinig in frietcultuur: de friettent-dichtheid is in Nederland misschien iets hoger, en in België zijn er relatief meer frietkotten (karren) en iets meer puntzakken, maar de friet en snacks zijn erg vergelijkbaar. Frieten zijn daar over het algemeen ook niet echt dikker dan hier. Enige opvallende verschil was dat het in België blijkbaar niet gebruikelijk is snacks op een broodje te serveren, dat koste even wat moeite. Ook in het sausaanbod merk je verschil: pindasaus hoef je niet op te tellen, en veel tenten hebben alleen mayo en geen (magerdere) frietsaus op de kaart staan. Ook heb ik geen Verantwoord Frituren-kaartjes gezien, wat zou kunnen betekenen dat Belgen nog steeds ouderwets in ossewit frituren.
De friet smaakte mij in elk geval hetzelfde, waarmee België bij deze mijn favoriete friet-buurland is.

Ik kwam op internet het volgende bericht tegen in Nieuwsblad.be. We brengen relatief veel Belgisch nieuws op het Frietopia blog, maar België blijft natuurlijk een belangrijk frietland. Opvallend aan dit nieuws is echter dat het gaat over biologische in plantaardig vet gebakken friet, terwijl over het algemeen België toch bekend staat om de traditionele manier van bakken - in dierlijk vet en zich meer zorgen makend om een bepaalde smaak dan om (in hun ogen) randverschijnselen. De discussie over soorten vet is al vaker gevoerd en wil ik het dus niet over hebben nu.

Waar ik het wel over wil hebben is 'biologische friet'. Persoonlijk ben ik een groot voorstander van biologisch eten en ik heb het ook nog steeds op mijn to-do list staan om naar de Nederlandse variant Natuurlijk Smullen in Amsterdam te gaan. Minder gebruik van landbouwgif lijkt me een positieve ontwikkeling, maar heeft dat ook invloed op het soort aardappelen dat je kunt verbouwen? Misschien moet ik daar eens naar vragen als ik naar Amsterdam ga. Over het algemeen denk ik dat biologisch uiteindelijk beter is voor mens en milieu, dus wat mij betreft mogen dit soort initiatieven op meer plaatsen verschijnen.

Is het slecht mijn verbeelding trouwens of beginnen mensen in Nederland zich sowieso wat meer bewust te worden van wat ze eten? En hoe kan de frietbranche daar goed op inspelen, is biofriet het antwoord?

Kinderen houden van friet, dat is algemeen bekend. Friet is dus één van de onderwerpen waar kinderprogramma's op televisie makkelijk mee kunnen scoren. Speciaal voor de lezer van dit blog heb ik er twee uitgezocht.

Een snelle, hippe versie met drie humoristische (waarvan één Utopische) onderbrekingen werd gemaakt door Het Klokhuis. Een korter, doch educatief minstens zo verantwoord filmpje maakte School TV.

Een kanttekening is wel op z'n plaats. Beide filmpjes beschrijven het machinale proces van diepvriesfriet. Er wordt de kinderen niet geleerd dat je friet ook vers kan maken en dat die, mits goed gebakken, eigenlijk nog wel lekkerder is. Een gemiste kans. Overigens voor 'échte' (Belgische) frietpuristen en complottheoretici zit er nog wel meer propaganda in, maar daar kan ik me dan weer niet zo druk om maken.